ഓര്‍ മ്മതന്‍ ചിപ്പി.....
ഇനിയെന്നു കാണുമീ മണ്‍ തരികള്‍ ....
ഇരുള്‍ വീഴുമാ പാതയ്ക്കപ്പുറം
തിരിഞ്ഞു നോക്കീടാനാകാതെ പോകട്ടെ ഞാനിന്നു,
തിരിച്ചു വരികില്ലെന്നറിവോടെ തന്നെ...
ഉയരുന്ന തേങ്ങലുകള്‍ അടക്കി ഞാന്‍ ചിരിക്കട്ടെ
ഉയരുന്ന പൊട്ടിച്ചിരികള്‍ നിലയ്ക്കാതിരിക്കുവാന്‍
പിറന്നൊരീ മണ്ണീനിന്നു ഞാനന്യമാകുമ്പോള്‍
ഓര്‍ മ്മകള്‍ തന്‍ ചിപ്പിയുപേക്ഷിക്കട്ടെ ഞാനിവിടെ,
എത്ര ഉപേക്ഷിച്ചാലും വിട്ടുപോകാത്തൊരു
ജന്മാന്തര ബന്ധങ്ങള്‍ എന്തു ചെയ് വൂ...
കനിവോടെ ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കട്ടെ
ഇനിയുമീ മണ്ണില്‍ പിറന്നു വീഴാന്‍
പൂവും തൊടിയും കാവും പൂരവും വിളങ്ങുമീ മണ്ണില്‍
ജന്മങ്ങളോന്നായ് അലിഞു തീരാന്‍ ......
കൊതിച്ചിടാമെന്നുമെന്നും മിഴികളിനിയും നിറയാതിരിക്കാന്‍ ....
ഇനിയുമൊന്നു കരയാതിരിക്കാന്‍ ....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment