ചിതയൊന്നു കൂട്ടാതെ::

ചിതയൊന്നു കൂട്ടാതെ, വന്‍ ചിതയായ്
കത്തിയമര്‍ ന്നതെത്രയോ ജീവിതങ്ങള്‍ ..
ആയിരം മനസ്സില്‍ വര്‍ ണ്ണം വിതറുവാന്‍
രാപ്പകലില്ലാതെ ഒത്തൊരുമയായ് പണിതപ്പോള്‍
നിയമങ്ങളെല്ലാം കാറ്റില്‍ പറത്തി
വെടിക്കോപ്പുകളൊന്നൊന്നായ് ഒരുക്കിവച്ചു

ആകാശനക്ഷത്രം പൂത്തിറങ്ങും മുന്‍ പെ
വിധി വന്നു കൊളുത്തിയൊരു തിരി നാളത്താല്‍ ,
ആനകളില്ലാതെ അമ്പാരിയില്ലാതെ
കാഴ്ചകള്‍ കാണുവാന്‍ ആളുകളില്ലാതെ
ഒന്നൊഴിയാതെ പൊട്ടിച്ചിതറി കത്തിയമര്‍ ന്നു

ഒരു നിലവിളി പോലുമുയര്‍ ത്താതെ
ആളിപ്പടരുമാ അഗ്നിജ്വാലയില്‍
അറിയുവാനാകാതെ തകര്‍ ന്നു പോയൊരു ദേഹങ്ങള്‍
ആരെന്നറിയുവാന്‍ വിലപിച്ചിടും ഉറ്റവര്‍ തന്‍
കണ്ണീരിനും വിലപേശുവാന്‍ മടിക്കാതെ നാം
കാത്തിരിക്കയാണിനിയും പൂരവും മേളവും വന്നണയാന്‍ ...
ആഘോഷമിന്നൊരു ഘോഷമാക്കന്‍ ...

അച്ഛന്റെ ദുഖം ..

കൈവിട്ടുപോയൊരു കുഞ്ഞിനെയെന്നപോല്‍
നെന്‍ ചോടു ഞാന്‍ ചേര്‍ ത്തു വയ്ക്കെ
എന്തിനെന്നെ തനിച്ചാക്കി നീ
എല്ലം മറന്നു പറന്നു പോയി

അമ്മയെന്നോതി കരയുമീ കുഞ്ഞിനായ്
അമ്മിഞ്ഞ നല്‍ കുവാന്‍ ഞാനെന്തു ചെയ് വൂ
എത്ര ശ്രമിച്ചാലുമീ അച്ഛനൊരുനാളും
അമ്മയായ് തീരുവതില്ലയല്ലോ

നൊമ്പരമേകും വാര്‍ ത്തകളെല്ലം
പാഴ്വാക്കെന്നു കണക്കാക്കി
അരുതാത്ത വാക്കുകള്‍ ഏറെ കേട്ടിട്ടും
കൈവെടിഞ്ഞില്ല നിന്നിലെ വിശ്വാസം

ഓമല്‍ കുരുന്നിനെ സ്വായത്തമായപ്പോള്‍
ഒന്നു കാണുവാന്‍ എല്ലാം മറന്നു ഞാനോടിയെത്തി
കുഞ്ഞിളം ചുണ്ടിലെ പാല്‍ മണം മാറാതെ
നീയെന്തേ എല്ലാം വെടിഞ്ഞു പോയ്

കളിവാക്കോതിയവനോടൊത്തു നീ പോകവേ
കേള്‍ ക്കുവാനയില്ലേ നിനക്കീ കൊന്ചലുകള്‍
അമ്മയായ് തീരുവാനാകാതെ നീറുമീ
അച്ഛന്റെ ദുഖമിന്നാരോടു ചൊല്ലും !!

പ്രണയം ...

പ്രണയം ...
സുന്ദരമായ പദം
സാന്ദ്രമായ സം ഗീതം
ലോലമായ വികാരം ,
കാണാതെ അറിയുമ്പോള്‍
മൊഴിയാതെ കേള്‍ ക്കുമ്പോള്‍
നിലാവു പോല്‍ സുന്ദരം ,
അകലെയാണെങ്കിലും അരികിലെന്നറിയും
സ്നേഹസ്വാ ന്ത്വനമാണീ പ്രണയം !

അണയാത്ത മോഹവും
തീരാത്ത ദാഹവും
അണയാത്ത ദീപം പോല്‍
അഗ്നി തന്‍ ജ്വാലയാകവേ ,
ഒരു നിശയുടെ അന്ത്യത്തില്‍
തീരുന്നതല്ലീ പ്രണയം !

നോവേകും വിരഹം
മിഴിനീരണിയിക്കും നൊമ്പരം
മനമുരുകും നോവുകള്‍
തോരാത്ത മഴയായ് തീരവേ,
നനുത്ത തൂവല്‍ സ്പര്‍ ശം പോല്‍
ഒരു കാണാക്കിനാവായ്
അരികിലെത്തുന്നതാണീ പ്രണയം !!

പ്രണയത്തിന്‍ മുറിവേറ്റു വാങ്ങിയാല്‍
ഞെട്ടറ്റു വീഴുമൊരു പൂവായ് മാറി
പ്രാണനറ്റു പോകും ദേഹം കണക്കെ
പിടഞ്ഞു തീരുമീ പ്രണയം !!!

കുരുതിപ്പൂക്കള്‍ ..:

പിറക്കും മുമ്പേ
നിലച്ചു പോയൊരു
കുരുന്നു ജീവന്റെ
തേങ്ങലുകള്‍ കേള്‍ ക്കുന്നുവോ

ഒരു ചെറു തുടിപ്പായ്
ഉള്ളില്‍ കുരുക്കവെ തന്നെ
ഈ പൊന്‍ മുത്തിനെ
കുരുതിപ്പൂവാക്കി മാറ്റിയല്ലോ

പിറവിയെടുക്കും മുമ്പേ
പെണ്‍ കുഞ്ഞെന്നറിവിനാല്‍
രക്തബിന്ദുക്കളാക്കി
കുരുതിപ്പൂക്കളം തീര്‍ ത്തതെന്തേ...

നഗരമെന്ന നരകം ...:

നഗര പരിഷ്കരണത്തിന്‍ പേരില്‍
കോടികള്‍ കൈമാറി വന്നപ്പോള്‍
മിനുക്കമേറെയായ് വീഥികളില്‍
അഴുക്കുകള്‍ ക്കുള്ള കാനകളേറെയായ്

കോണ്‍ ക്രീറ്റ് കാനകള്‍ കെട്ടിയുയര്‍ ത്തി
കാണാകുഴികള്‍ മരണക്കെണികളായ്
വികസനമേറെയായപ്പോള്‍
നടപ്പാതകള്‍ നടക്കാനാകാത്ത പാതകളാക്കി

കാല്‍ നടയാത്ര ദുരിതം മാത്രമായ്
ദുരിതമേറുവാന്‍ പൊതുജനം മാത്രമായ്
പവര്‍ കട്ടിന്‍ ധന്യമുഹൂര്‍ ത്തത്തില്‍
വഴിയാത്രക്കാര്‍ ക്കിരുട്ടടിയായി

അവകാശികളില്ലാത്ത കുഴികളേറെ തെളിഞ്ഞു
അറിയാതെ കാലൊന്നിടറിപ്പോയാല്‍
കാനയില്‍ നിന്നും ഉയിര്‍ ത്തെഴുന്നേല്‍ ക്കാം
ഇന്നീ വികസനത്തിനൊരു രക്തസാക്ഷികൂടിയായ്

ഇരുളിന്‍ മറയില്‍ കാല്തെറ്റി വീനൊരു പാവം
ഇന്നൊരു ഓര്‍ മ മാത്രമായ് ... ബാഷ്പാഞ്ജലികള്‍ മാത്രമായ്

അമ്മ തന്‍ സ്നേഹം

ആദ്യമായ് കണ്‍ മിഴിഞ്ഞപ്പോള്‍
പുന്‍ ചിരിയാല്‍ പൊന്നുമ്മകള്‍ നല്കി..
ദാഹവുമായ് നാവു നുണഞ്ഞപ്പോള്‍
ജീവാമൃതമേകി താരാട്ടി ഉറക്കി..
മെല്ലെയൊന്നു കരഞ്ഞല്‍ പൊലും
ഓടി വന്നുമ്മ വെച്ചു മാറോടു ചേര്‍ ത്തു പുല്കി..
ആദ്യമായ് അമ്മ എന്നക്ഷരം കേള്‍ ക്കെ
ആഹ്ലാദചിത്തയായ് നൃത്തം ചവിട്ടി..
പിച്ച നടക്കുമെന്‍ കാലില്‍ പാദസ്വരമിട്ടു
ആടയാഭരണങ്ങള്‍ , മാറി അണിയിച്ചു..
ഓരോ വളര്‍ ച്ചയും നിറഞ മനസ്സോടെ കണ്ടു
കൂട്ടായ്, തണലായ് എന്നും കൂടെ വന്നു...
അറിവുകളെന്തെന്നു അറിഞ്ഞു നടത്തി..
അരുതാത്തതെന്‍ തെനു ചൊല്ലി തന്നു..
ചെയ്യേണ്ടതെന്തെന്നു ചെയ്തറിയിചു..
തെറ്റുകളെല്ലം തിരുത്തി തന്നു..
അറിയുന്നു ഞാനാ നിര്‍ മല സ്നെഹം ..
എന്‍ അമ്മ തന്‍ ജീവസ്നേഹം ..
സ്നെഹമയിയാം എന്‍ അമ്മ നല്കി
സ്നേഹം നിറഞ്ഞൊരീ ജീവിതം ..
എന്നുമീ സ്നെഹം നിറഞ്ഞൊരീ ജീവിതം ..!!