ജീവനാം പൂമുത്ത്....

ഇങ്ങിനി വന്നുചേരാതെ
കൈവിട്ടുപോയെന്നറിഞ്ഞിട്ടും
കാത്തിരിക്കുവാനേറെ കൊതിക്കുന്നു
എത്ര നാളെന്നറിഞ്ഞിടാതെ

വൃഥാവില്‍ തപം ചെയ്തീടിലും
മായ്ക്കുവാനാകാതെ പോകയല്ലോ
പെറ്റമ്മ തന്‍ നീറും മനസ്സിന്‍ കണ്ണുനീര്‍ ,
ആരും കാണാതൊഴുക്കുമാ ജീവരക്തം

കൈവിട്ടുപോയൊരു ജീവനെയോര്‍ ത്തിന്നും
വിലപിക്കുമാ മാതൃത്വത്തിന്‍
നൊമ്പരമറിയാതെ പോകുവാന്‍
എന്നിലെ മനുജനു സാധ്യമല്ല

സ്നേഹിച്ച മനസ്സിനെ ഒന്നാക്കി ചേര്‍ ക്കുവാന്‍
വിസമ്മതിച്ചൊരാ അഭിശപ്തനിമിഷത്തെയോര്‍ ത്തു
കേഴുവാന്‍ മാത്രമല്ലയോ ഇന്നുമെന്‍
ജീവനിനിയും ബാക്കി നില്പൂ

എത്രയൊക്കെ നേടിയാലും
തിരിച്ചു നല്‍ കുവാനാകതില്ലയല്ലോ
ജീവനില്‍ ജീവനാം എന്‍ പൂമുത്തിനെ
ഞങ്ങളെ കൈവെടിഞ്ഞൊരാ പൊന്‍ മുത്തിനെ...