നിണമാര്‍ ന്ന ഓര്‍ മ്മ...

പുലരൊളി തൂകിയെത്തും
കതിരവനിന്നെന്തേ കണ്‍ നിറഞ്ഞു
കിന്നാരമോതുവാനെത്തുമീ
കുളിര്‍ കാറ്റിനുമിന്നെന്തേ മൌനം

നിമിഷാര്‍ ദ്ധത്തില്‍ ചിതറി പ്പോയൊരാ
മോഹന സ്വപ്നങ്ങളാലൊരു പൂമാലയാക്കി
നിണമാര്‍ ന്ന ഓര്‍ മ്മ തന്‍ സ്വപ്നകുടീരത്തിലാക്കി
കാത്തിരിക്കുമീ അമ്മയെ കണ്ടുവോ

പാടി തീരും മുന്‍ പേ നിലച്ചൊരു
ഗാനമിന്നു വീണ്ടും കേട്ടുവോ
ആടി തീരും മുമ്പേ നിലച്ചൊരു ചിലങ്ക തന്‍
ചിലമ്പൊലി കാതില്‍ പതിഞ്ഞുവോ

വിധിയെന്നു ചൊല്ലി പോയവര്‍ ക്കറിയില്ലീ
അമ്മ തന്‍ നോവിന്‍ പ്രാണ സങ്കടം
വിരഹാര്‍ ദ്രമായ നൊമ്പരതീച്ചൂളയില്‍ പിടയുമ്പോള്‍
കേള്‍ ക്കുന്നതൊക്കെയും ജല്പനമായ്

കണ്ണൊന്നു ചിമ്മി തുറന്നു പോയാല്‍
ചുറ്റോടു ചുറ്റും കാണുവതൊന്നു മാത്രം
നിറ പുഞ്ചിരിയുമായ് നടനമാടും
നര്‍ ത്തകി തന്‍ മോഹന ഭാവം

നാളുകളേറെ കൊഴിഞ്ഞീടുമെങ്കിലും
തോരാത്തതീ അമ്മ തന്‍ കണ്ണീരു മാത്രം
പിറന്നു പോയ വിധിയെ പഴിക്കയല്ലതെ
പിറന്ന ജന്മം തീര്‍ ക്കാനാവതില്ലിനിയും