നിന്‍ കണ്ണില്‍ വിരിഞ്ഞ കിനാപ്പൂക്കള്‍
കരിഞ്ഞു പോയതെന്തേ സഖീ
പെയ്തൊഴിയാത്ത മഴത്തുള്ളി പോല്‍
മിഴിനീര്‍ തുളുമ്പി നില്ക്കുവതെന്തേ
പൌര്‍ ണ്ണമി ചന്ദ്രനായ് വിളങ്ങുമാ മുഖശോഭ
കറുത്ത വാവു പോല്‍ ഇരുളടഞ്ഞതെന്തേ
ആത്മനൊമ്പരത്താല്‍ നീയൊരു നെരിപ്പോടായ്
ആരുമറിയാതെ പുകയുവതെന്തേ
മാരിവില്ലിന്‍ ശോഭയില്‍ പീലിവിടര്‍ ത്തി
മാമയിലാകുന്നൊരാ മനം
തോരാത്ത പേമാരിയില്‍ ചിറകറ്റ പക്ഷി പോല്‍
തളര്‍ ന്നു പൊയതെന്തെ
കിനാവിന്‍ തീരത്തണയും മുമ്പെ
നിന്‍ പ്രിയതോഴന്‍ കൈവിട്ടു പോയോ
തുഴയില്ലാ തോണിയില്‍ തീരമണയാതെ
നീയീ പ്രാരാബ്ദ കടലില്‍ ഉഴറുകയാണോ
നിലയില്ലാ കയത്തില്‍ താണുപോകാതെ
തുഴയായ് തീരുവാന്‍ ഞാനരികിലെത്താം
നെഞ്ചോടു നീ ചേര്‍ ത്ത സ്വപനങ്ങളൊക്കെയും
പൂക്കളായ് വിടരുവാന്‍ ചാരെ നില്ക്കാം
കണ്ണൊന്നു നിറയാതെ കണ്ണീരു വീഴാതെ
നിന്നെയെന്നും കാണുവാനായ് കാത്തിരിക്കാം
വാടാമലരാകും കിനാപ്പൂക്കള്‍ നിനക്കേകുവാന്‍
പ്രിയമോടെ ഞാനെന്നും കൂട്ടിരിക്കാം
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment